Na vijftien jaar het roer om

Springest bestaat om iedereen te helpen zijn volledig potentieel te bereiken. We zijn trots om een getalenteerde Junior Developer in dienst te hebben, die de moed had voor haar geluk te kiezen. Zelfs na vijftien jaar stabiliteit. Dat terwijl ze moeder, echtgenote en paardrijdster is 🙂 Is Iris hét voorbeeld van ‘Een leven lang leren’?

Leven lang leren: Van office manager

Tien jaar geleden had ik een leuke baan als office manager. Mijn man had een album-deal bij een groot label, dat uiteindelijk haar deuren sloot. Toen dat gebeurde werd hij het zat om afhankelijk te zijn van anderen. Hij begon zijn eigen (vinyl) platenlabel. Hij heeft met alle groten – en minder groten – zaken gedaan. In 2004 kreeg de muziekindustrie het moeilijk. Hij schakelde mijn hulp in voor het zakelijke gedeelte. Toen moest er ook een website komen, met e-mail nieuwsbrieven. Ik kwam voor het eerst in aanraking met webdesign – HTML, CSS, PHP. Gaandeweg leerde ik mezelf steeds meer. Ik wilde dingen aan het Content Management Systeem (CMS) aanpassen, want out-of-the-box was het niet wat ik wilde. Daarvoor moest ik in de code kijken. Daar ingedoken werd ik constant geconfronteerd met mijn onkunde, maar toch wilde ik het blijven doen. Ik dacht altijd: ‘Ik wou dat ik hier goed in was’, maar ik prioritiseerde het niet omdat ik al bezig was met veel leuk werk – het platenlabel en office management.

Dat laatste kwam abrupt tot een halt. Mijn tijd als office manager – bij een leuk bedrijf – was voorbij. Ik werd werkloos. Voor het eerst had ik ook moeite met het vinden van werk. Dit kwam door de crisis, maar ook omdat mijn eisen – qua taken, verantwoordelijkheden en arbeidsvoorwaarden – met de jaren groter waren geworden. Het was frustrerend om de één na de andere afwijzing te krijgen. Wat mij nog het meest kwaad maakte was dat ik een aantal keer te horen kreeg dat ik geen afgeronde HBO of WO opleiding had. Mijn vijftien jaar ervaring telde niet. Ik heb alleen mijn HAVO diploma.

Leven lang leren: Naar Event Manager

In de vier maanden dat ik zonder baan zat, realiseerde ik dat ik geen uitdaging meer had in mijn huidige carrièreomgeving. Ik wilde iets nieuws. Ik zette mijn frustratie opzij en hakte de knoop door. Ik zei al zo lang dat ik het leuk vind om webdevelopment te doen. “Ik ga het gewoon doen. Nu zit ik thuis, dus ik heb de tijd.” Maar vijf jaar geleden was een carrièreswitch niet makkelijk. Zeker niet als je een gezin hebt. Ik vond in de tussentijd een baan als office manager, en groeide door naar event manager. Ik was verantwoordelijk voor een internationaal business evenement over duurzaam investeren. Het vele reizen was leuk. Zo leuk, dat er nog maar weinig terechtkwam van oefenen met code. Door het gebrek aan tijd legde ik webdevelopment neer.

Na twee jaar tijd ging het steeds slechter met het bedrijf. Het eventmanagement werd ik zat; ik kreeg weer ‘nerdkriebels’. Ik pakte development weer serieus op. Ik stelde mezelf het doel voor mijn 40e te switchen naar een carrière als webdeveloper. Tijdens mijn zoektocht vond ik Codaisseur en die droom kwam een stukje dichterbij. Ik nam de sprong. Ik ging weg bij het bedrijf en volgde een bootcamp van twee maanden.

Mijn leerproces ging in sneltreinvaart. In mijn zelfstudie bleef ik te lang stilstaan bij basisprincipes van programmeren, concepten, modules, en aparte onderwerpen. Bij Codaisseur leerde ik “ object oriented programming “. Het gestructureerd opbouwen van je code in objecten, zodat je je code makkelijk kunt uitbouwen en onderhouden. De puzzelstukjes vielen op hun plaats. Twee maanden later was mijn intense Bootcamp compleet en ik kon aan de slag bij Springest.

Springest Het begin

In het begin was ik ontzettend langzaam. Mijn eerste project was het maken van een importer. Een manier om gegevens uit een .CSV document automatisch te importeren. Iets dat ik nu in een week zou kunnen. Toen duurde het twee maanden. Destijds was het te hoog gegrepen. Ik merkte dat ik het moeilijk vond om op tijd – en specifieke – vragen te stellen, dus dat hielp niet.

Je moet je voorstellen, ik had een carrière van vijftien jaar opgebouwd in een branche waar ik nu nul-komma-nul aan had toen ik bij Springest begon. Niet alleen dat, maar Springest heeft een hele andere bedrijfsstructuur – Holacracy. Het voelde alsof ik in het buitenland was en de taal niet sprak. Ik kende de codebase in het begin amper, dus wist ik soms ook niet precies wat mijn probleem was, als ik ergens vastliep. En de vraag die ik dan eerst dacht te hebben, bleek uiteindelijk over iets heel anders te gaan. Toen ik de codebase beter leerde begrijpen, wist ik mijn vragen ook beter te formuleren. Het lukt me nu ook beter – als ik een half uur of drie kwartier ergens aan loop te klooien – om hulp in te roepen. Ik heb de neiging om het zelf uit te willen vogelen.

Ik kreeg in het begin elke dag een bak feedback over mij heen. Je leert er enorm veel van maar op mindere dagen kon het mij ook ontmoedigen. Dat voedde onzekerheid, en dat zat mij het eerste halfjaar in de weg. Onzekerheid zorgt ervoor dat je alles anders bekijkt – eerder door een zwarte bril dan een roze.

Ik heb het van me af kunnen schudden doordat ik me er bewust van werd. Het hielp natuurlijk dat mijn contract werd verlengd. Sindsdien voel ik me als een vis in het water. Nu, een jaar later, ben ik gewend aan de open manier van kritiek geven. Bij veel organisaties wordt je monddood gemaakt door politiek en informele hiërarchie. Hier heb je dat totaal niet waardoor iedereen zijn mening kan uiten. In het begin stond ik in een tactical en dan is er een ronde waarbij iedereen zijn mening moet geven. ‘Wat vind je hiervan?’

“Ja hoezo?” dacht ik. Alsof ik dat weet. “Spreken is zilver, zwijgen is goud” was ik gewend van mijn eerdere werkgevers. Dat is er nu wel uit.

Springest Nu

Ik kan aan heel veel verschillende aspecten van Springest werken; kleine en grote projecten. Ik lees ingewikkelde code na en stel vragen over hoe ze bepaalde dingen hebben gedaan. En ‘de jongens’ zijn goed in begeleiden. Niet alleen mijzelf – vooral ook elkaar. Als iets een dag langer duurt om te realiseren wordt dat hier gewaardeerd. Er is een grote focus op kwaliteit van de code, maar ook of jij er iets van hebt geleerd. Een jaar later ben ik nog steeds ‘over the moon’ met mijn keuze. De stress van ‘opnieuw beginnen’ is weg en het enthousiasme is alleen maar groter geworden.

Mijn advies over hoe je zelf zo’n stap neemt? Just do it. Begrijp me niet verkeerd, het kostte me thuis veel overleg, en ik heb het goed doordacht. Ook qua inkomen. Ik wist dat ik een stap terug moest doen, maar er gaat niets boven doen wat je leuk vindt.

Waarom omarmde Iris een ‘Leven lang leren’?

“Als je veertig uur van jouw tijd ergens in moet stoppen, zorg er dan in godsnaam voor dat je het leuk vindt.”