Deze week kondigden we aan een investering te hebben ontvangen van de FD Mediagroep. Met de investering willen we, middels Springest Go, de Duitse markt veroveren. Matt Hallmann is dé Springeteer in Duitsland die daarvoor gaat zorgen. Lees hier alles over de drive van Matt, zijn persoonlijk belang bij Springest en hoe hij een succesvolle Springeteer is – zowel privé als op werk.

In februari 2014 werd ik bij Springest aangenomen om Springest Duitsland te laten groeien. Na trial en error zetten we Duitsland tijdelijk op een lager pitje. Omdat ik tweetalig ben kon ik,  in de tussentijd, Springest Nederland helpen groeien. Maar de rollen voor Duitsland bleven bij mij. Ik hield oog op de belangrijke dingen en de minder belangrijke liet ik – tijdelijk – gaan. We hebben een aantal concurrenten in Duitsland die net zo groot, of soms groter zijn, dan wij. Het interessante is dat zij teams van 10+ mensen hebben terwijl ik tot voor kort de enige was voor Springest. En toch draaide het op een gelijk niveau. Een bewijs dat wij een exponential organisation zijn. Duitsland groeide gestaag.

Ik mis Nederland natuurlijk, maar ik wilde graag naar Berlijn. Vorig jaar verhuisde ik. Rond dezelfde tijd kregen we interesse van investeerders. Springest liep zo goed dat een investering aanvoelde als een kwestie van tijd. Om een sterk groeiplatform te bieden voor een investeerder was het belangrijk om alles op orde te krijgen. Aangekomen in Berlijn kon ik weer aan mijn missie beginnen: verover de Duitse markt.

Uiteindelijk zijn we in zee gegaan met de FD Mediagroep. Dan begin je de druk te voelen. Tenminste, dat dacht ik. Ik heb veel verantwoordelijkheden voor Springest Duitsland, vanuit mijn rollen. Maar ik ben geen ‘eindbaas’ voor alles. Ruben (oprichter van Springest, red.) ook niet. Dat is het voordeel van Holacracy voor mij. Door die rolverdeling heb je rust. Ik ben bijvoorbeeld ook geen inspirator, maar meer een ‘doener’. En daar ben ik blij mee. Ik denk ook dat de Duitse markt daar nu meer aan toe is. Er zijn meer Nederlandse bedrijven die met een ambitieuze visie de Duitse markt willen veroveren…maar dan sta je daar je visie te verkondigen tegen mensen die nog niet klaar zijn om te luisteren.

In Duitsland is alles hierarchischer en traditioneler. Leren gebeurt vaak vanuit de behoefte van een manager, in plaats van medewerkers die zelf vrij zijn om te kiezen wat ze willen leren. Ik wil bijdragen aan de cultural shift in Duitsland. Die shift komt al vanuit de mensen zelf – de markt eist dat ook. Siemens, onze klant in Duitsland, snapt dat. Maar ik wil ook andere bedrijven daarbij helpen.

In Duitsland sturen veel opleiders nog catalogussen. In Berlijn vind je veel posters en billboards van opleidingen. Voor opleiders in Duitsland staat de digitale revolutie nog aan het begin. Met het Springest leerplatform wil ik ze helpen daar het meeste uit te halen.

Investeren in een familiegevoel

Springest is altijd goed voor mij geweest. Met het vertrouwen geven, maar ook voor mij persoonlijk. Bij Springest gaat het erom dat je goed werk levert en hard pusht. Maar net zo hard dat je goed in je vel zit. Je moet alles kwijt kunnen. Samen lachen, samen huilen. Die open communicatie en hechte banden zorgen ervoor dat we een soort familie zijn. Dit is één van de redenen dat ik een groot verantwoordelijkheidsgevoel heb naar Springest toe. Altijd als het nodig was kreeg ik veel ruimte om dingen te doen. Ik kon naar Berlijn verhuizen. Ik kon ‘Matt’ zijn. Ik kreeg zo veel vrijheid dat ik daar graag iets voor terug wil doen.

Ik wil er graag zijn voor mensen naarmate we uitbreiden in Duitsland. Praten, veel lachen samen, dingen delen – ook persoonlijk. Ik zit langer op kantoor dan thuis. Ik zie mijn collega’s meer dan mijn partner, Frank. Dan wil ik ook kunnen delen wat mij bezig houdt, waar ik aan denk – waar ik mee zit of wat ik voel. Dat is belangrijk voor mij op werk. Ik wil dat mijn collega’s dat ook meemaken.

Investeren in je privéleven en toch hard werken

Frank en ik zijn met z’n tweeën volwassen geworden. Als je samen dingen leert, speel je in op elkaar. We werken allebei veel en hard. Maar ik sta vroeg op zodat we samen kunnen ontbijten. Ik kan me niet voorstellen dat we dat niet doen; het is een gewoonte. Avondeten proberen we zoveel mogelijk samen te doen.

Drukte kan ervoor zorgen dat je spanning van je werk mee naar huis neemt. Als dit gebeurt, lossen we het op door over alles te praten. Als we ergens hulp bij nodig hebben, stel ik vaak voor om er met iemand van Springest over te praten. Een ander perspectief kan veel helpen. Maar, als ik eerlijk ben voel ik weinig stress en spanning. Holacracy en Getting Things Done (GTD) zorgen ervoor dat ik spanningsvrij ben als ik thuis kom.

We zeiden vanaf het begin al tegen elkaar: ‘We moeten wel hard werken, wat we hebben is niet vanzelfsprekend’.

Investeren in optimisme

Ik geloof dat alles is op te lossen. In ieder geval, meer dan de meeste mensen zien. Het enige dat je nodig hebt is de wil en kennis van het probleem. Zowel privé als op je werk. Als een cijfer, bijvoorbeeld omzet, minder goed is in een bepaalde week, heeft het niet veel nut om alles anders te doen wanneer je niet weet wat er aan de hand is. Van alles ergens tegenaan gooien zonder te kijken wat er is heeft weinig zin.

Als ik mezelf drie jaar geleden een advies had kunnen geven, dan was het ‘deel alles’. Gewoon doen. Al is het ‘maar’ een gevoel. Dat gevoel kan net zo waardevol zijn als een dataset. Als het beter of anders had gekund, hoor je dat wel. Dingen voor jezelf houden word je alleen maar slechter van. Als alles in je hoofd blijft heeft niemand er wat aan – jij ook niet.